ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าตั๊กแตนตำข้าวมีความพิเศษ สัตว์จำพวกครัสเตเชียนที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจดูเหมือนขบวนพาเหรด Mardi Gras ที่เดินได้และทุบศัตรูอย่างรวดเร็วจนน้ำเดือด ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์ได้เพิ่มความแตกต่างอีกประการหนึ่ง: ตั๊กแตนตำข้าวมีวิธีการมองเห็นสีที่แปลกจริงๆ ผู้คนและสัตว์อื่น ๆ รับรู้จานสีโดยการผสมและเปรียบเทียบสัญญาณจากเซลล์ตาที่รับรู้สีบางประเภทที่เรียกว่าเซลล์รับแสง ในทางตรงกันข้าม ตั๊กแตนตำข้าวมองเห็นแต่ละสีแยกจากกันด้วยเซลล์พิเศษจำนวนหนึ่งจากโหลนักวิทยาศาสตร์แนะนำในวิทยาศาสตร์ 24 มกราคม
ระบบการมองเห็นสีที่แปลกประหลาดอาจทำให้ตั๊กแตนตำข้าว
มองเห็นสีได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องใช้สมองมากนัก เนื่องจากกุ้งตั๊กแตนตำข้าวไม่มีสมองที่โต ตาที่ซับซ้อนอันตระการตาของพวกมันอาจทำหน้าที่ประมวลผลสีได้เป็นจำนวนมาก นักวิทยาศาสตร์ด้านการมองเห็น Michael Bok จาก Lund University ในสวีเดน ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับการศึกษาวิจัยกล่าว
แต่การประมวลผลสีอย่างรวดเร็วในดวงตานั้นมาพร้อมกับราคา เขากล่าวว่า สัตว์ตัวนี้เห็นสีได้ไม่ดีนัก ( SN: 9/22/12, p. 11 )
จัสติน มาร์แชล นักประสาทวิทยาด้านการมองเห็นแห่งมหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ เมืองบริสเบน ประเทศออสเตรเลีย ระบุว่า แทนที่จะทำงานร่วมกัน 12 ชนิดของเซลล์รับแสงในตั๊กแตนตำข้าวกุ้งดูเหมือนจะทำงานโดยลำพัง ทำให้สัตว์แยกสีได้ไม่ดีอย่างน่าประหลาดใจ “คุณคงคาดหวังว่าสัตว์ที่มีเซลล์รับแสงสีมากกว่าเราถึงสี่เท่าจะมองเห็นสีได้ดี” มาร์แชลกล่าว ด้วยประสิทธิภาพที่ย่ำแย่ของตั๊กแตนตำข้าว เขากล่าวว่า “เป็นที่ชัดเจนว่าพวกมันมองเห็นสีแตกต่างกันมาก”
Marshall และคณะได้ศึกษากุ้งตั๊กแตนตำข้าว ( Haptosquilla trispinosa )
ที่เรียนรู้วิธีปัดใยแก้วนำแสงบางสีที่จับคู่กับอาหาร หลังจากที่สีที่เชื่อมโยงกับอาหารกลายเป็นสีโปรด ทีมงานได้เพิ่มใยแก้วนำแสงอันที่สองที่มีสีต่างกัน และมองดูกั้งวิ่งออกมาจากโพรงและจับสีหนึ่ง ทีมงานยังคงนำเสนอคู่ของเส้นใยรวมทั้งที่ชื่นชอบและสีใหม่ เมื่อทั้งสองเฉดสีมีความคล้ายคลึงกันมากขึ้น ประสิทธิภาพของกุ้งตั๊กแตนตำข้าวก็แย่ลง
เมื่อความยาวคลื่นของทั้งสองสีใกล้กันมากขึ้นกว่า 25 นาโนเมตร (สำหรับคนที่แสดงถึงความแตกต่างระหว่างสีเหลืองและสีส้มล้วน) สัตว์เหล่านั้นก็เริ่มมีปัญหาในการระบุเส้นใยที่เชื่อมโยงกับอาหาร สำหรับการเลือกสีบางอย่างเมื่อความแตกต่างลดลงเหลือ 12 นาโนเมตร ตั๊กแตนตำข้าวไม่ได้ดีไปกว่าโอกาส
มาร์แชลและเพื่อนร่วมงานคิดว่าตั๊กแตนตำข้าวตรวจจับสีโดยแบ่งความยาวคลื่นแต่ละช่วงของแสงออกเป็น 1 ใน 12 ถังขยะที่กำหนดไว้อย่างแคบ ทำให้เกิดการแสดงสีแบบพิกเซลเกือบ หากการเลือกปฏิบัติสีนี้เกิดขึ้นส่วนใหญ่ในดวงตาโดยไม่มีการประมวลผลของสมองมากนัก ระบบอาจประหยัดเวลา ทำให้สามารถตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วในชีวิตที่รุนแรงของกั้งตั๊กแตนตำข้าว Marshall กล่าว
นักวิทยาศาสตร์ยังไม่ทราบว่าสัญญาณจากตัวรับแสงทั้ง 12 ตัวแปลไปสู่การปฏิบัติอย่างไร Daniel Osorio นักวิทยาศาสตร์ด้านการมองเห็นแห่งมหาวิทยาลัย Sussex ในอังกฤษ จะต้องมีความซับซ้อนที่ไม่ทราบแน่ชัด มิฉะนั้น สัตว์จะไม่รู้จักสีที่เหมือนกันในสภาพแสงที่ต่างกัน
และเป็นไปได้ว่าตั๊กแตนตำข้าวสามารถแยกแยะสีในชีวิตประจำวันได้ดีกว่าการแสดงในห้องปฏิบัติการที่น่าหดหู่ “ข้อกังวลประการหนึ่งเมื่อคุณมีสมรรถภาพที่ไม่ดีคือคุณไม่ได้ทำการทดสอบในลักษณะที่ช่วยให้สัตว์ทำงานได้ดีที่สุด” Osorio กล่าว
ทีมงานวางแผนที่จะติดตามการเดินสายประสาทที่ส่งสัญญาณสีจากตาไปยังสมอง ด้วยความหวังว่ากายวิภาคศาสตร์อาจช่วยให้พวกเขาแก้ระบบการมองเห็นที่แปลกประหลาดของตั๊กแตนตำข้าวได้ “พวกมันทำให้สัตว์สับสน” มาร์แชลกล่าว
Credit : materterapia.net enigmaimagedesign.com viagraonlinefast.com saistout.com propeciaordergeneric.net hukuksiteleri.info arungkodaiillam.com pantailaseguruak.net gobyrail.net donovanandwatkins.com
